Kazetariek maiz hanka sartzen dute. Ezin da dena kontrolatu, dena jakin. Edozein albiste, edozein elkarrizketa, edozein erreportai idazteko prest egon behar dute eta, horrek, noski, ezagutzari dagokionean arrisku handiak ezartzen dizkie. Sarritan, euren abilidadeagatik, dela disimulorakoa, dela hitzerakoa edo dela elkarrizketatua beretzekoa, egindako hutsa estaltzea lortzen dute. Baina, ai, elkarrizketatua errebelatzen denean!
Iñaki Perurenak telebista ezagutzen du. Badaki zer den elkarrizketa bat eta badaki bere txanda denean hitz egiteko aukera osoa duela. Konfiantza du, eta elkarrizketatzaile batek, edozein dela ere, ez du lotsatuko, hartara. Horregatik, inolako asmo txarrik gabe, kazetariaren huts egiteari aurre egiten dio, ez dagoelako inori lana polita uzteko, baizik eta berea esateko. Horretarakoxe da berari egindako elkarrizketa, ezta? Lezio bikaina ematen dio kazetariariari zuzenean, baina baita kazetaritzari orokorrean. Sarritan pentsatzen da, kameren mundua kazetariarena izateagatik gauzak bere kontrolpean mugituko direla eta nahi bezala maneiatuko duela produktua. Baina, ez da hala. Elkarrizketatua ez da gutxietsi behar eta hitzak ez dira bote-prontoan bota behar. Bestela, kasu honetan bezala, norbaitek nabarmen utzi zaitzake. Umiltasun lezioa da Iñakik oharkabean ematen diguna. Baina, baita jakintza lezioa ere. Ez euskaldunez dionagatik bakarrik, baizik eta aldarrikatzen duenagatik. Denok ezagutza minimo batzuk izan behar genituzke; zer garen eta zergatik jakiteko mina derrigorrezkoa da. Hori, gutxienez.
Kazetariak elkarrizketa ondo prestatuko zuen, baina bere ezjakintasunak salatu du. Konpontzen saiatu da, baina okerragoa izan da. Beste norbaitek, gauzak ondo, berak nahi zuen erantzuna emango zion, topikoren bat, ziurrenik. Baina, Perurenak ez du errola mantendu, ez da kazetariak prestatutako itxituran sartu. Hitzei kasu egin die, eta frenoari saka dio. Handia, benetan.
Kasu honetan, inoiz baina gehiago, elkarrizketatuak elkarrizketatzaileak baina gehiago dakiela argi utzi du.
Elkarrizketaren alderdi teknikoari dagokionean, esan dezakegu, ikusteko atsegina den elkarrizketa dela. Perurenari plano-ertainak ematen dio hitza eta elkarrizketatzailea sekula ez da bakarrik agertzen. Elkarrizketa bat egiten ari dela nabarmentzen du horrek, ez dagoela luzimendutarako, nahiz eta hitzek huts egiten dioten. Plano kontra-plano jokoa egiten da, zeinek hitza hartuko. Perurenak espresibitate handia duenez, haren keinuei kasu egiten die kamarak eta hori, nire ustetan, asmatzea da. Izan ere, elkarrizketatuaren dinamismoa hobeto islatzen da horrela.
No hay comentarios:
Publicar un comentario